บอร์ด ความรัก,พักพิงที่พิงพัก ประสบการณ์ช.. เนื้อหาโดย ทินภัทร สำเร็จงาน3เธอที่รัก... ยามมองดูท้องฟ้าที่กว้างไกล แลสุดหูสุดสายตานั้น ดูเวิ้งว้าง ไร้จุดหมาย และไม่รู้จะจบสิ้นลงที่ใด แม้สายลมที่พัดผ่านมา ผ่านแล้วก็ผ่านเลยไป ไม่เคยหวนคืน พาฝุ่นฟุ้งกระจายหายไป ก่อนจะเริ่มต้นพัดผ่านอีกครั้งหนึ่ง ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอคงเศร้าเหงาในบางครั้ง เงียบหงอยในบางเวลา ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาของชีวิตนี่นะ ก่อนที่จะถึงเส้นแห่งชัย เธอจะต้องลิ้มรสของความเจ็บปวดและผิดหวังเสียก่อน ฉันก็เช่นกัน พักเอง
.jpg)