บอร์ด ความรัก,พักพิงที่พิงพัก ประสบการณ์ช.. เนื้อหาโดย ทินภัทร สำเร็จงาน4เธอที่รัก... วันเวลาที่ผ่านเลย ฉันเฝ้ามองเธออยู่เสมอ บนท้องฟ้าที่กว้างไกล ในสายน้ำที่ชี่ยวไหล ในป่าเขาลำเนาไพร ในแสงสีแห่งค่ำคืนกลางเมืองใหญ่ ร้านรวงสองทางเดิน กลางผู้คนแย้มยิ้มแปลกหน้า และการเฮฮาที่โศกตรม นับเวลานาทีที่เคลื่อนคล้อย ตื่นตระหนกกับเสียงหวีดร้องของหญิงสาวบนตึกสูง หวาดหวั่นกับเสียงเพลงกระแทกกระทันจากผับบาร์ไม่มีชื่อ ยามใดที่เธอมองหาปลายทางไม่เห็น จงคืนกลับสู่จุดเดิมเป็นเบื้องแรก พักเอง
.jpg)